De laatste etappe
Door:
Blijf op de hoogte en volg Carmen
05 Augustus 2016 | Verenigde Staten, Los Angeles
In mijn laatste verslag had ik erg ambitieus reisplan beschreven. Iets te ambitieus bleek al gauw, want de afstanden waren te groot. Het was te veel gevraagd om én 500km te rijden én nog uitdagende hikes te lopen in de mooie natuurparken. Daarom heb ik, met een grote bak koffie, mijn roadtrip nog eens herzien. Uiteindelijk en met pijn in mijn avonturiershart Zyon Canyon en Santa Barbara van mijn lijstje geschrapt en een extra tussenstop in Las Vegas ingelast.
In San Francisco stond er een glimmende (wederom kleine?) auto op mij te wachten die voor 9 dagen in zekere zin mijn huis zou zijn. Het eerste uur was DRAMA en even dacht ik dat een roadtrip en zelf rijden in zulke grote steden en met zulke grote afstanden te hoog gegrepen was. Maar uiteindelijk kreeg ik de draai te pakken en de Amerikaanse verkeersregels leerden (middels toeteren) de andere automobilisten mij wel. Zo mag je bijvoorbeeld altijd rechts afslaan, omdat je dan "niet echt deelneemt" aan het verkeer. Dus ook als het stoplicht op rood staat.. best verwarrend en gek dus. Ook rechts inhalen is geen probleem.
De roadtrip werd nog Amerikaanser toen ik een pitstop inlaste bij Walmart. Ge-wel-dig! Hier zag ik voor het eerst het amerikaanse leven zoals we dat op tv zien. Alles in groot verpakkingen en met winkelwagens vol werden de pickups beladen.
Eenmaal in het Yosemite National Park aangekomen, was ik best wel moe van het rijden. Daarom nog een kleine wandeling gemaakt in Yosemite Valley en terug naar hostel (ook nog 1 uur rijden..). De tweede dag had ik uitgetrokken voor de Tioga Road die dwars door het park loopt. Onderweg een paar kleinere hikes naar meertjes gemaakt, gezwommen in een meer en gepicknickt met een Nederlands reisgezelschap. Wat een ontzettend mooi nationaal park! Maar ook ontzettend druk en toeristisch. Laat in de middag ben ik doorgereden naar Las Vegas. Hier was ik wel enigzins nerveus voor omdat ik meerdere horrorverhalen gehoord had over mensen die niet genoeg benzine hadden en langs de weg stil kwamen te staan in de woestijn.. Aangezien ik maar een kleine auto had die ongeveer 350km kon rijden, wist ik dat ik sowieso moest tanken onderweg maar ik wist niet waar tankstations waren.. Mijn plan van aanpak: bij ieder tankstation onderweg 'm weer vol gooien! Het grappige van alles is dat je bij het tanken eerst binnen je benzine moet afkopen en ze dan pas de pomp ontgrendelen. Mijn eerste tankervaring had me geleerd dat ik 'm voor ongeveer €15 kon volgooien, dus als ik maar voor een tientje (genoeg voor een halve tank) afkocht keek de bediende toch wel een beetje raar op. Heelhuids in Vegas, rolde ik zo de Strip op. Wat een circus zeg! Alle lampjes, lasers, mensen, hitte, auto's en reclameborden. Halleluja! Eerlijk is eerlijk, dit was leuker geweest als ik hier met iemand geweest was in plaats van alleen. Overdag heb ik verkoeling proberen op te zoeken bij een poolparty, wat overigs erg leuk was! Mensen kijken is zo vermakend ;). De hotel lobby's en casino's zijn gigantisch! Ondanks de bewegwijzering in de hotels lukte het me toch om twee keer te verdwalen (huh die mevrouw zat net ook al achter de gokkast?! oh ik ben een rondje gelopen..). Het ene hotel heeft een aquarium met haaien, de ander een compleet circus met acrobaten en achtbanen, de ander weer een flamingo's en noem het maar op. Om je ogen uit te kijken dus! Helaas heb ik mijn reis hier niet terug gewonnen!
Na anderhalve dag was het weer genoeg en reed ik nog eens 500km door naar de Grand Canyon, maar niet voordat ik weer even langs de Walmart ging voor inkopen.
De Grand Canyon was anders dan de andere natuur parken die ik tot nu toe gezien had in twee opzichten. Ten eerste was het een woestijn en is alles droog, dor en pof in plaats van groen en bomen. Klinkt misschien saai, maar het was erg mooi omdat de verschillend kleuren van de rotsen en de laagjes nu erg goed zichtbaar waren. Ten tweede omdat het er geen bergen zijn, maar het (overduidelijk) een canyon is. Dus iedere hike begint met een afdaling om daarna terug omhoog te moeten klimmen. Deze combinatie schijnt erg gevaarlijk te zijn. Men overschat zichzelf door het dalen en wordt verrast door de toenemende hitte, waardoor ze niet meer in staat zijn om terug te lopen. Ieder seizoen worden er ongeveer 600 man gered door een helikopter, omdat ze niet meer kunnen. Met deze informatie nam ik dus maar even een extra banaan en fles water mee! De lange hike was inderdaad erg zwaar, maar het uitzicht adembenemend!! Het is net of iemand allemaal verschillende kleuren pannenkoeken op elkaar gestapeld heeft. Regelmatig kan je de Colorado rivier beneden spotten, maar vaak is het simpelweg te diep uitgeslepen. Ongekend!
Na twee uitputtende dagen, reed ik weer terug voor een pitstop in Vegas. Hier kon ik even goed douchen en in twee queenssize bedden slapen (ja ik had twee bedden voor mezelf) met airco!
Gelukkig had ik nog maar een lange rit voor de boeg: 450km van Vegas naar Los Angeles, mijn laatste stop. Met gemixte gevoelens reed ik hierheen. Auto parkeren in Hollywood was een crime en daarom maar meteen doorgereden naar de welbekende letters. Dit was een kleine teleurstelling want je kan er helemaal niet dichtbij komen. Terug in het hostel heb ik even wat research gedaan en het blijkt dat de klim naar Mt Lee eigenlijk niet toegankelijk is, maar men gewoon onder de slagboom door loopt. Dus na de Strip met de sterren, terug naar de letters en deze beruchte slagboom opgezocht. Gevonden en Mt Lee beklommen. Het uitzicht is wat mistig vanwege uitlaatgassen van de stad, maar het is erg leuk om de DOOWYLLOH te zien!
En toen was ik toe aan nog een paar dagen strandvakantie. Eerst anderhalve dag in Malibu om de mooie buitenhuizen van beroemdheden te spotten (niet gelukt, staan achter slot en grendel uiteraard) en om te surfen :). De andere dagen nog gesleten in Venice Beach en Santa Monica. De eerste wijk is een erg artistieke wijk met veel "crackheads" (drugsverslaafde en daklozen). Desondanks is het strand prachtig en de boulevard erg levendig met winkels, straatartiesten en Arnold Schwarzenegger's Muscle Beach. Santa Monica is bekend vanwege de pier met kermis en een heus circus voor kinderen en families dus. Ook leuk om te zien. Het strand is gigantisch net als de golven trouwens. Nog wat souvenirtjes ingeslagen en mijn laatste dagen op het strand dus uitgezongen. Heerlijk!
De afgelopen maanden heb ik ontzettend veel gezien, gedaan, vrienden gemaakt, nog meer mensen leren kennen, levenslessen geleerd en proberen te begrijpen hoe te wereld werkt. Het is een reis om nooit te vergeten met ontzettend veel levenservaringen.
Daarom ook een grote dankjewel aan alle mensen die hier aan bij gedragen hebben, van de weg uitleggen,mijn Tequila limit verhogen, de wasmachine samen delen, en het thuisfront die lieve berichtjes stuurden, trouw mijn verslagen lazen en het geduld moesten hebben tot ik weer terug was.
Bedankt allemaal!
In San Francisco stond er een glimmende (wederom kleine?) auto op mij te wachten die voor 9 dagen in zekere zin mijn huis zou zijn. Het eerste uur was DRAMA en even dacht ik dat een roadtrip en zelf rijden in zulke grote steden en met zulke grote afstanden te hoog gegrepen was. Maar uiteindelijk kreeg ik de draai te pakken en de Amerikaanse verkeersregels leerden (middels toeteren) de andere automobilisten mij wel. Zo mag je bijvoorbeeld altijd rechts afslaan, omdat je dan "niet echt deelneemt" aan het verkeer. Dus ook als het stoplicht op rood staat.. best verwarrend en gek dus. Ook rechts inhalen is geen probleem.
De roadtrip werd nog Amerikaanser toen ik een pitstop inlaste bij Walmart. Ge-wel-dig! Hier zag ik voor het eerst het amerikaanse leven zoals we dat op tv zien. Alles in groot verpakkingen en met winkelwagens vol werden de pickups beladen.
Eenmaal in het Yosemite National Park aangekomen, was ik best wel moe van het rijden. Daarom nog een kleine wandeling gemaakt in Yosemite Valley en terug naar hostel (ook nog 1 uur rijden..). De tweede dag had ik uitgetrokken voor de Tioga Road die dwars door het park loopt. Onderweg een paar kleinere hikes naar meertjes gemaakt, gezwommen in een meer en gepicknickt met een Nederlands reisgezelschap. Wat een ontzettend mooi nationaal park! Maar ook ontzettend druk en toeristisch. Laat in de middag ben ik doorgereden naar Las Vegas. Hier was ik wel enigzins nerveus voor omdat ik meerdere horrorverhalen gehoord had over mensen die niet genoeg benzine hadden en langs de weg stil kwamen te staan in de woestijn.. Aangezien ik maar een kleine auto had die ongeveer 350km kon rijden, wist ik dat ik sowieso moest tanken onderweg maar ik wist niet waar tankstations waren.. Mijn plan van aanpak: bij ieder tankstation onderweg 'm weer vol gooien! Het grappige van alles is dat je bij het tanken eerst binnen je benzine moet afkopen en ze dan pas de pomp ontgrendelen. Mijn eerste tankervaring had me geleerd dat ik 'm voor ongeveer €15 kon volgooien, dus als ik maar voor een tientje (genoeg voor een halve tank) afkocht keek de bediende toch wel een beetje raar op. Heelhuids in Vegas, rolde ik zo de Strip op. Wat een circus zeg! Alle lampjes, lasers, mensen, hitte, auto's en reclameborden. Halleluja! Eerlijk is eerlijk, dit was leuker geweest als ik hier met iemand geweest was in plaats van alleen. Overdag heb ik verkoeling proberen op te zoeken bij een poolparty, wat overigs erg leuk was! Mensen kijken is zo vermakend ;). De hotel lobby's en casino's zijn gigantisch! Ondanks de bewegwijzering in de hotels lukte het me toch om twee keer te verdwalen (huh die mevrouw zat net ook al achter de gokkast?! oh ik ben een rondje gelopen..). Het ene hotel heeft een aquarium met haaien, de ander een compleet circus met acrobaten en achtbanen, de ander weer een flamingo's en noem het maar op. Om je ogen uit te kijken dus! Helaas heb ik mijn reis hier niet terug gewonnen!
Na anderhalve dag was het weer genoeg en reed ik nog eens 500km door naar de Grand Canyon, maar niet voordat ik weer even langs de Walmart ging voor inkopen.
De Grand Canyon was anders dan de andere natuur parken die ik tot nu toe gezien had in twee opzichten. Ten eerste was het een woestijn en is alles droog, dor en pof in plaats van groen en bomen. Klinkt misschien saai, maar het was erg mooi omdat de verschillend kleuren van de rotsen en de laagjes nu erg goed zichtbaar waren. Ten tweede omdat het er geen bergen zijn, maar het (overduidelijk) een canyon is. Dus iedere hike begint met een afdaling om daarna terug omhoog te moeten klimmen. Deze combinatie schijnt erg gevaarlijk te zijn. Men overschat zichzelf door het dalen en wordt verrast door de toenemende hitte, waardoor ze niet meer in staat zijn om terug te lopen. Ieder seizoen worden er ongeveer 600 man gered door een helikopter, omdat ze niet meer kunnen. Met deze informatie nam ik dus maar even een extra banaan en fles water mee! De lange hike was inderdaad erg zwaar, maar het uitzicht adembenemend!! Het is net of iemand allemaal verschillende kleuren pannenkoeken op elkaar gestapeld heeft. Regelmatig kan je de Colorado rivier beneden spotten, maar vaak is het simpelweg te diep uitgeslepen. Ongekend!
Na twee uitputtende dagen, reed ik weer terug voor een pitstop in Vegas. Hier kon ik even goed douchen en in twee queenssize bedden slapen (ja ik had twee bedden voor mezelf) met airco!
Gelukkig had ik nog maar een lange rit voor de boeg: 450km van Vegas naar Los Angeles, mijn laatste stop. Met gemixte gevoelens reed ik hierheen. Auto parkeren in Hollywood was een crime en daarom maar meteen doorgereden naar de welbekende letters. Dit was een kleine teleurstelling want je kan er helemaal niet dichtbij komen. Terug in het hostel heb ik even wat research gedaan en het blijkt dat de klim naar Mt Lee eigenlijk niet toegankelijk is, maar men gewoon onder de slagboom door loopt. Dus na de Strip met de sterren, terug naar de letters en deze beruchte slagboom opgezocht. Gevonden en Mt Lee beklommen. Het uitzicht is wat mistig vanwege uitlaatgassen van de stad, maar het is erg leuk om de DOOWYLLOH te zien!
En toen was ik toe aan nog een paar dagen strandvakantie. Eerst anderhalve dag in Malibu om de mooie buitenhuizen van beroemdheden te spotten (niet gelukt, staan achter slot en grendel uiteraard) en om te surfen :). De andere dagen nog gesleten in Venice Beach en Santa Monica. De eerste wijk is een erg artistieke wijk met veel "crackheads" (drugsverslaafde en daklozen). Desondanks is het strand prachtig en de boulevard erg levendig met winkels, straatartiesten en Arnold Schwarzenegger's Muscle Beach. Santa Monica is bekend vanwege de pier met kermis en een heus circus voor kinderen en families dus. Ook leuk om te zien. Het strand is gigantisch net als de golven trouwens. Nog wat souvenirtjes ingeslagen en mijn laatste dagen op het strand dus uitgezongen. Heerlijk!
De afgelopen maanden heb ik ontzettend veel gezien, gedaan, vrienden gemaakt, nog meer mensen leren kennen, levenslessen geleerd en proberen te begrijpen hoe te wereld werkt. Het is een reis om nooit te vergeten met ontzettend veel levenservaringen.
Daarom ook een grote dankjewel aan alle mensen die hier aan bij gedragen hebben, van de weg uitleggen,mijn Tequila limit verhogen, de wasmachine samen delen, en het thuisfront die lieve berichtjes stuurden, trouw mijn verslagen lazen en het geduld moesten hebben tot ik weer terug was.
Bedankt allemaal!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
