Alles is grooooooooot!

En gepaste titel voor dit verslag want ik zie dat het alweer een behoorlijke tijd geleden is dat ik een blog geschreven heb. Oftewel, de kans dat dit een grote blog wordt is dus groot. Sowieso is alles groot in Canada en in Amerika (daar ben ik inmiddels).

Na de Rockies stond het wintersport ski oord Whistler op de agenda. Daar had erg veel zin in, want ik hoopte daar nog een Olympische afdaling mee te pakken. Helaas zijn de sneeuwcondities hartje zomer niet goed genoeg, gek hè?! Maar niet getreurd de drie zwarte beren die me tegemoet zwaaiden als welkomscomité maakte veel goed! Wat ze in de zomer doen met al die ski hellingen is misschien nog wel extremer dan skiën zelf. En des te meer uitdaging voor deze avonturier! Ze gebruiken hellingen om downhill mountainbiking te doen. Je hangt je mtb aan de stoeltjes lift en n fiets naar beneden. Simpel toch? Behalve dan dat je van top tot teen in de bescherming bent gewikkeld (ananders mag je de lift niet eens in). Vervolgens is je fiets ongeveer €5000 waard en uitgerust met superdeluxe remmen en veringen om alle klappen op te vangen. Ze nemen het serieus.. wat voor mij als een klap aan kwam is dat dit grapje ongeveer €250 voor een halve dag kost! Ik heb er even overgetwijfeld maar besloten om het geld aan iets uit te geven want ik nog nooit gedaan heb.. Bovendien loopt in whister 1 op de 4 met een kruk (of twee) of een mitella. De jongen die mij een normale mtb verhuurde had zelf ook drie hechtingen in zijn arm, omdat ie de dager voor gevallen was.. Het “wanna be” mtb-en was zeker net zo leuk en net zo spannend omdat er de dag van te voren nog beren gespot waren!
Whistler zelf is vanwege de OS helemaal gerenoveerd en ziet er prachtig uit. Je zou kunnen zeggen dat het het Sint Anton is van Canada. De prijzen zijn ook omhoog geschoten en vakantiehuizen onder 1 miljoen heb ik niet gezien. Het rare is dat de inwoners toch allemaal vrij jong zijn. Wat blijkt nou. De meeste jeugd komt voor een jaar (winter- en zomerseizoen) en werkt tegen kost en inwoning. Bovendien heeft de familie van DE ski faciliteiten ongeveer 80-90% in handen en ongeveer 4000 man aan het werk. Deze mensen krijgen dikke kortingen zodoende is het een soort van te veroorloven voor de jeugd. Wat ze niet kunnen betalen, wordt middels ruilhandel wel geregeld. Dit weet ik omdat de conciërge van het hostel een Nederlandse jongen was! Desalniettemin is niet iedereen op skiën en of mtb ingesteld en heb je natuurlijk ook andere faciliteiten nodig (loodgieters, autobedrijf, etc.) Deze hebben geen plek gekregen in het nieuwe toeristische centrum en zitten in de zogenaamde alternatieve wijk Function Junction. Samen met Penelope (weekje mee samen gereisd) ben ik hier naar toe geweest. Het is een aparte wijk waar geen logica inzit en alle ambachten Door elkaar zitten. De reden om bij PureBread (locale bakker) eens mensen te kijken en natuurlijk iets lekker te smikkelen (of twee of drie dingetjes dan..). Al met al was whistler een mooie en interessante omgeving maar na twee dagen zag ik er ook wel weer naar uit om terug te gaan naar Vancouver.

In Vancouver zat ik in hetzelfde hostel en het was een soort van thuis komen en even bijkomen en de batterij weer opladen. Terug naar Granville om wat lekkers te scoren, terug naar Gastown om wat souvenirs in te kopen en de laatste twee dingen te doen die ik nog wilde doen: Grouse Mountain en Stanley Park. De eerste is een berg die zo stijl is dat je de top niet naar beneden mag nemen. Als je beslist deze 3 km lange trap op te gaan moet je m dus afmaken, ze komen je niet halen. Ik zag veel mensen dan ook puffen en zweten en halverwege bedenken waarom ze dachten dit te kunnen. Zelf heb ik m in een kleine 53 minuten (record is 23:48min!) beklommen en het uitzicht over de stad was natuurlijk prachtig! Stanley Park is het central park van Vancouver, leuk om te zien, toeristisch maar lekker om bij te komen.
Het laatste van mijn Canada avontuur was Vancouver island. Met hoge verwachtingen stapte ik op de ferry richting Nanaimo (oost). De tweede grootste stad van het eiland. Na een uurtje had ik het er al gezien.. De pijn werd verzacht toen ik ‘s avonds in Tofino aankwam en ze vertelde dat het daar heel de dag geregend. Tofino zou je van het moeten zijn, surf paradise, hippie communities en strand. Kom maar op! Na het begon dus met regen en de ochtend erop ook nog. Penelope en ik besloten te gaan surfen want dan wordt je toch nat.. De groepsles wedwedden privé les en de Cox Beach was nagenoeg leeg (niemand wilde surfen denk ik). Na een kleine 5 minuten uitleg op het strand, vond typische surf boy Tristan uit Australië (om het stereotype helemaal compleet te maken) het wel tijd voor het echte werk. Hup de zee in dus! Hij koos een golf, gaf een zetje mee en de rest was aan ons. Om eerlijk te zijn, ik dacht dat het moeilijker was. De klassieke duik (noise dip) waarbij het bord omhoog schiet en je alleen een paar benen uit de golf ziet steken om vervolgens als een verzopen walvis aan te spoelen, is me maar 2 keer overkomen! Mij eerste noise dip was toe ik voor het eerst mijn eigen golf moest uitkiezen. Ik was iets te ambitieus haha. Op alle andere golven, deed ik iets wat op surfen leek. Na een paar uur konden we niet meer. Helemaal op van het tegen de golven opbeuken met een surfplank. Als en stel uitgehongerde en verzopen katten, reden we een restaurantje in en aten zo’n beetje alles wat er op het menu stond haha. De zon brak door en we ploften voldaan op het terras. Surfen is gaaaaaaaf! 
Penelope had van een vriendinnetje gehoord dat de berg Lone Cone beklimmen echt de moeite waard was. Watertaxi besteld, tol betaald aan de first nations (eerste generatie Canadezen) en begonnen aan de klim. In vergelijking met Grouse Mountain was dat maar een opwarmertje. Nondepie zeg! Twee uur lang moesten we klimmen door het regenwoud, over dikke en natte boomstronken klauteren, balanceren over omgevallen bomen in de modder en omhoog hijsen aan boomwortels. Eenmaal boven zagen we niks.. grootste domper ever! Compleet bedekt in wolken en mist. We hebben 45 min gewacht e uiteindelijk 5 sec helder uitzicht gehad tussen twee wolken Door. Het was het inderdaad Waard! Wat ik enger vind was dat we dezelfde route ook weer naar beneden moesten. En jawel hoor daar ging ik: onderuit op mij gat en een schaaf rijker om mijn scheen. Of ja zeg maar gerust van enkel tot knie. Het biertje s middags in de zon hadden we verdiend, dacht ik zo! Helaas was dit ook het laatste biertje samen, want Penelope had het gelukkig langer te kunnen blijven in tofino en ik ging door naar victoria, de hoofdstad van British Columbia.

Mijn korte stop in deze stad was omdat dit de plek is voor whale watching. Ik had geluk en heb 8 orcas en 3 walvissen gezien! Weliswaar in de verte en niet als een free willy boven de zodiac, maar daar moet van de dierenbescherming. Prachtige een vooral imposante beesten! Volgens mij heb ik nu ook wel bijna al het wild wat canada te bieden heeft gezien. Dat is maar goed ook want het was mijn laatste dag. Ik heb namelijk besloten om er nog 10 dagen aan vast te pakken en de West kust van de usa Nog te doen, onder het mom van “ben nu in de buurt.”

Canada was geweldig mooi, aardige mensen, prachtige natuur en vooral erg grooooooooot! Ik heb twee keer een afstand van Mierlo tot Barcelona afgelegd en het zuiden van Vancouver Island bezocht (net zo groot als NL), en toch kan ik maar 2 vierkante cm van de scratch map krassen.. Wat is dit land groot en wat heeft het veel te bieden!

Enigszins gespannen sleurde ik mijn bagpack naar het immigratie kantoortje bij de ferry op de grens met Amerika. Een typische Amerikaanse meneer met geweer stelde wat lastige vragen (hoeveel geld ik had (niet zo veel meer) en hoe pap en mam heten etc.). Uiteindelijk kreeg ik de stempel, yes! Eenmaal op San Juan Islands aangekomen, zocht ik het hostel op. Wat bleek nou dit was gewoon een open huis, geen receptie, alleen een telefoon. Erg raar maar goed de faciliteiten waren er. Het weer was matig en ik had me niet goed genoeg voorbereid. Stiekem had ik liever een dag extra in tofino gehad om te surfen, maar in plaats daarvan heb ik nu een lavendel boerderij en kookles met lavendel gedaan. Anyways ’s middags stapte ik alweer op de ferry om naar het vaste land te gaan: Seattle it is! Ze zeggen dat hier de meeste regen valt, dus ik was voorbereid. Tot mijn verbazing heb ik (een keer) geen regen gehad! De zon scheen met af en toe een wolk. Wat wel een kleine teleurstelling was, is dat ik niet in dezelfde gangen kon lopen als McDreamy en McSteamy (degene die Grey’s Anatomy kijken weten wat ik bedoel). Dit blijkt namelijk nagebouwd te zijn in hollywood, op een paar scènes na dan.. Alle andere hoogtepunten zoals de Space Needle, de aller eerste Starbucks, Pike Place Market, Pioneer Square en Columbia Tower kan ik van het lijstje strepen. Omdat Seattle zo verdeeld is in verschillende wijken voelt het niet zo als een mega grote stad.

Eenmaal aangekomen in San Francisco kan ik dat wel beamen, want deze stad is grooooooooot! Vandaag en morgen ga ik de typische sightseeing doen en daarna scheur Ik met een auto naar yosemite national park, zion national park, grand canyon en via Las Vegas terug naar de prachtige Highway101 om langs de kust van Californië te rijden om uiteindelijk via Santa Barbara in Los Angeles aan te komen. Hier hoop ik bij Venice Beach Nog een golf mee te kunnen pakken en een paar sterren in Hollywood te spotten! Dan zit het er echt echt op. Maar goed ook want dan is mijn geld ook echt echt op! Opzoek naar een baan en terug naar het normale leven dus! 